آشنایی با مشاهیر: پروفسور کارو لوکاس
کارو لوکاس تحصیلات ابتدایی خود را در مدرسه ارمنیان کوشش-داوتیان ارمنیان طی کرد و در ۱۳۴۷، در رشتهٔ ریاضی دیپلم گرفت. در همان سال با رتبهٔ عالی وارد دانشکدهٔ فنی دانشگاه تهران و در ۱۳۵۲ ه.ش (۱۹۷۳ میلادی)، با مدرک کارشناسی ارشد در رشتهٔ برق و الکترونیک از دانشگاه تهران (در ۳ سال) فارغ‌التحصیل شد. لوکاس در سال ۱۹۷۶ میلادی مدرک دکترای خود را از گروه مهندسی برق و علوم کامپیوتر دانشگاه برکلی کالیفرنیا با گرایش مهندسی کنترل دریافت کرد. لوکاس در زمینهٔ سیستم‌های هوشمند پژوهش می‌کرد و بنیانگذار و مدیر «قطب کنترل و پردازش هوشمند» دانشکدهٔ مهندسی برق دانشگاه تهران و رئیس بخش مهندسی برق این دانشگاه و همچنین بنیان گذار و مدیر پژوهشگاه دانش‌های بنیادی (IPM) با نام قبلی مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات و بنیانگذار اولین پژوهشکده علوم شناختی ایران (SCS) با نام قبلی پژوهشکده سیستم های هوشمند در پژوهشگاه دانش های بنیادی (IPM) بود. او افزون بر آموزش و پژوهش در دانشکده‌های فنی دانشگاه تهران، استاد مهمان دانشگاه‌های تورنتو، برکلی و یو.سی.ال.ای، محقق مرکز بین‌المللی فیزیک نظری و مرکز بین‌المللی مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی در تریسته ایتالیا، دستیار تحقیق شرکت پژوهشی و تولیدی اونتاریو، و دستیار تحقیق آزمایشگاه پژوهش‌های الکترونیکی دانشگاه کالیفرنیا نیز بود. او جزو نخستین پژوهشگران بین المللی بود که ارتباط میان شبکه‌های عصبی، منطق فازی و الگوریتم‌های ژنتیک را محقق کرد. لوکاس از پژوهشگران مشهور در رشته هوش مصنوعی و روباتیک در ایران بود، چنان‌که رسانه‌های ایرانی بعد از مرگ لوکاس از او با لقب «پدر علم روباتیک ایران» یاد کردند.
او پس از بازگشت به ایران در دانشکده فنی دانشگاه تهران به تدریس پرداخت و بعدها به درجه استادی همان دانشگاه رسید و دوره‌ای رئیس گروه برق این دانشکده نیز بود. و مرکز «کنترل و پردازش هوشمند» را در این دانشگاه بنیان گذاشت. در طی سال‌های ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۶ مدیر پژوهشگاه دانش‌های بنیادی و در سال‌های ۱۳۴۵ تا ۱۳۶۷ رئیس دانشکده مهندسی برق و کامپیوتر دانشگاه تهران بود.
پایه‌گذاری، ریاست و عضویت در انجمن مهندسی برق و الکترونیک، پایه‌گذاری و مدیریت «پژوهشکدهٔ سیستم‌های هوشمند» در پژوهشگاه دانش‌های بنیادی، «قطب کنترل و پردازش هوشمند» در دانشگاه تهران و تأسیس «مرکز تحقیقات مکاترونیک کشور» در دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین و برپایی نشست‌های دانشگاهی کشورهای ارمنستان و ایران با عنوان «کارگاه‌های شبکه‌های عصبی» با همکاری آشوت چیلینگاریان، فیزیکدان معروف مؤسسهٔ فیزیک ارمنستان از کارهای ماندگار اوست.
لوکاس یکسال با بیماری سرطان روده مبارزه و بر بیماری‌اش غلبه کرد اما به علت زخم ایجاد شده در اثر عدم دقت کافی در انجام کولونوسکوپی روده و تبدیل آن به عفونت در روز جمعه ۱۷ تیرماه ۱۳۸۹ (۸ ژوئیه ۲۰۱۰) در سن ۶۱ سالگی در بیمارستان امام خمینی، تهران درگذشت. روحش شاد و یادش گرامی.
پروفسور لطفى ا. زاده، پدر منطق فازى، با شنیدن خبر فوت پروفسور لوکس در پیامى مى‌گوید: دوست دارم صدایم را به کسانى که ناراحتى خود را به خاطر از دست دادن کارو لوکس ابراز مى‌کنند، برسانم. این ضایعه‌ى بزرگى براى جامعه‌ى محاسبات نرم در سراسر جهان و بخصوص ایران است. او یک پژوهشگر برجسته، یک معلم وقف‌شده و شخصی بود که مورد علاقه و احترام همه‌ى کسانى بود که او را مى‌شناختند. ما او را از دست داده‌ایم.
توصیه پروفسور کارو لوکاس به شاگردانش: هدف از کلاس، انتقال اطلاعات نیست، بلکه انجام تحقیقی مشترک است.
بیشتر بخوانید:
منبع: ویکی‌پدیا
منبع: مدیا سافت
کارو لوکاس
